کد مطلب:44772 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:423

گنجینه پرسمان » روانشناسي

به دفعات براي انسان احساس خاصي، مثل نااميدي بعد از نماز به وجود مي آيد كه: اين نماز بي حضور قلب به درد نمي خورد و اين عبادات همه از ترس و طمع است و فايده اي بر آن مترتب نيست. در برخورد با اين احساس چه بايد كرد؟

يكي از بزرگ ترين دامهاي شيطان براي اغفال و دور كردن مؤمنان از صراط الهي، ايجاد روحيه تزلزل و ياس و وازدگي در آنان است. در حالي كه نبايد توقع داشت به مجرد آنكه انسان نمازهايش را مي خواند، خداوند، خود بدون واسطه با او سخن بگويد يا فرشته اي را بفرستد و از او تشكر كند يا اعلام كند كه: نماز او را قبول كرده است. اين گونه افكار و سوءظن داشتن به خدا همان دام شيطاني است كه مي خواهد انسان را در پايان به اين نتيجه برساند كه: نماز تو مقبول نيست; بنابراين چرا نماز مي خواني؟ به خودت زحمت نده... وظيفه انسان اين است كه اصلا به چنين افكاري توجهي ننهد.
نماز اكثر مؤمنان كم و بيش همينطور است و هميشه و سراسر با حضور قلب نيست. البته بايد سعي كرد كه تا آنجا كه ممكن است، با حضور قلب خوانده شود; ولي اگر انسان گاهي يا در قسمتهايي از نماز باز غفلت كرد و حضور قلب او به هم خورد نماز باطل نيست و خداي متعال از هر كسي مهربان تر است و مي داند كه ما انسانها ضعيف و عاجزيم و هيچ كس آن طور كه شايسته خدايي اوست، نمي تواند بندگي و عبادت او را بجا آورد; بنابر اين بايد به رحمت و عفو و مغفرت خدا دل ببنديم و بدانيم كه به تصريح پيشوايان دين، ياس از رحمت خدا از گناهان كبيره است. از همين رو وقتي مرد عربي نزد پيامبر((صلي الله عليه وآله))آمد و گفت:«اگر حساب با خداست، پس نجات يافتم». فرمود:« شما نيز مثل اين مرد حسن ظن به خدا داشته باشيد».
همين طور توجه داشته باشيم كه اگر انسان خدا را از خوف عذاب يا به طمع پاداش

ـ5ـ
عبادت كند، نه تنها اشكالي ندارد، بلكه مفيد و پذيرفته هم هست. البته اگر بتواند خود را به متعالي برساند كه فارغ از خوف و طمع و فقط به پاس خدايي خداوند او را عبادت كند، درجه اش بالاتر و عبادتش عالي تر است; ولي از روي خوف و طمع نيز عبادت مقبول و پسنديده است خداي متعال نيز در قرآن كريم بسيار مؤمنان را از عذاب بيم داده و به بهشت و پاداش هاي الهي تشويق فرموده است.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ6ـ